Łokieć tenisisty to określenie schorzenia w obrębie mięśni prostowników nadgarstka, które zaliczane jest do zespołów przeciążeniowych okolicy stawu łokciowego. Wbrew nazwie, łokieć tenisisty występuje nie tylko u sportowców, ale również w przypadku wszelkich innych zawodów (głównie fizycznych i biurowych), w których podczas wykonywania obowiązków niezamierzenie dochodzi do obciążenia okolicy łokcia.
Łokieć tenisisty przyczyny
Długotrwała ekspozycja na obciążenie oraz mikrourazy w okolicy przyczepu ścięgien mięśni prostowników nadkłykcia bocznego kości jest główną przyczyną łokcia tenisisty. W jej następstwie powstają zmiany degeneracyjne we włóknach kolagenowych tworzących ścięgna. W praktyce dzieje się tak na skutek wykonywania powtarzalnych kombinacji ruchowych w dużej częstotliwości, np. wyprostu nadgarstka połączonego z jego rotacją – konieczność ciągłego, wielogodzinnego, codziennego bazowania na takowych wzorcach ruchowych powoduje stan zapalny. Wówczas organizm próbuje poradzić sobie, uruchamiając procesy naprawcze i tym samym nadprodukując nowe tanki i struktury.
W przypadku tenisa, przyczyny bólu łokcia opierają się głównie na uderzeniach backhandowych (zazwyczaj wykonywanych przez jeszcze nie wprawionych juniorów). Stąd właśnie powstała nazwa łokcia tenisisty. Analogicznie używane jest niekiedy zamiennie pojęcie: łokieć golfisty.
https://www.osteomedyk.pl/terapia-manualna-2/
Łokieć tenisisty objawy
Z racji, że łokieć tenisisty to schorzenie kwalifikujące się do grupy dolegliwości określonych pojęciem tendinopatia (różnorakie bóle i dyskomfort występujące wraz z przeciążeniem poszczególnych ścięgien), pierwsze objaw, na jakie należy zwrócić uwagę, aby rozpoznać łokieć tenisisty, to są: ból ścięgien mięśni oraz ich osłabienie wynikające ze stanu zapalnego w obrębie przeciążonych tkanek nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Dzieje się tak najprawdopodobniej z powodu uszkodzenia łańcucha regulującego procesy regeneracji i degeneracji tkanek przyczepu mięśnia prostownika – wówczas dochodzi do zaburzenia proporcji w długości trwania tych dwóch uzupełniających się faz.
Komu i jak często się przytrafia?
Schorzenie nie bez powodu nosi tę wymowną potoczną nazwę. Bowiem najczęściej na łokieć tenisisty cierpią sportowcy, których zawód wymaga wykonywania powtarzalnych ruchów rękami – najczęstszej przyczyny bólu łokcia. Narażeni są na niego również: mechanicy, stomatolodzy, ogrodnicy czy pracownicy fizyczni. Również osoby, które często korzystają w pracy z komputera: pracownicy biurowi, informatycy. Niekiedy ryzyko pojawienia się urazu podyktowane jest genetycznie. Najczęściej dotyka grupę wiekową między 30 a 50 rokiem życia i szacuje się, że dotyczy około 3% populacji.
Diagnostyka łokcia tenisisty – jak przebiega?
Aby potwierdzić wystąpienie schorzenia, konieczne są badania kliniczne poprzedzone rzetelnym wywiadem z pacjentem, który pozwala ustalić czynniki ryzyka. Lekarz specjalista ocenia przede wszystkim sposób i natężenie bólu występującego podczas badania, manifestującego się w obszarze nadkłykcia bocznego i jego okolicznych obszarów aż do mięśni prostowników nadgarstka oraz zakres jego ruchomości.
Następnie wykonywane są badania obrazowe: USG, które pozwala lepiej obejrzeć tkanki miękkie oraz niekiedy dodatkowo RTG (w późniejszym etapie choroby, w przypadku podejrzenia, że doszło już do powstania zwapnień). W postawieniu diagnozy pomocne bywają również testy Thomsona, Cozena i Milla (w zależności od dokładnej lokalizacji dolegliwości), a także elektromiografia i rzadziej – rezonans magnetyczny.
Łokieć tenisisty leczenie
Choć rekomendowany tor postępowania nie został opracowany dla tego schorzenia, to jednak najczęściej pierwszym wyborem jest leczenie zachowawcze łokcia tenisisty, tj.:
– sterydy – podawane miejscowo, wyciszają dolegliwości bólowe w błyskawicznym tempie. Jednak trzeba pamiętać, że jest to działanie objawowe, a źródło problemu nie zostało wyeliminowane. Zbyt szybkie wrócenie do aktywności, szczególnie tej, która doprowadziła do powstania łokcia tenisisty za sprawą mikrourazów w obrębie łokcia, może doprowadzić nawet do pogorszenia sytuacji sprzed leczenia
– fizykoterapia – zabiegi dobrane przez wykwalifikowanych specjalistów do indywidualnego przypadku i potrzeb. W przypadku łokcia tenisisty polecana jest praca z fizjoterapeutą, a w szczególności zabiegi takie jak: krioterapia (leczenie zimnem), ultradźwięki oraz fale uderzeniowe. Masaże i kinesiotaping również mogą przynieść ulgę, tym samym pomagając w leczeniu bólu łokcia
– osteopatia – terapia manualna, czyli realizowana przy użyciu własnych rąk -oparta na holistycznym podejściu do organizmu pacjenta
W ostrej fazie łokcia tenisisty należy bezwzględnie unikać obciążanie stawu.
Bardziej inwazyjna metoda, stosowana w cięższych przypadkach, polega na leczeniu operacyjnym łokcia.
Postępowanie operacyjne w leczeniu łokcia tenisisty
Po około roku leczenia zachowawczego można ocenić już jego skuteczność. Jeśli nie jest ona zadowalająca, tzn. pacjent nadal skarży się na nawracające dolegliwości, korzystną opcją może być leczenie chirurgiczne. Podczas zabiegu operacyjnego stosowane są, w zależności od decyzji operatora, metody Stucha i Hohmanna. Wykonuje on miotomię, czyli przecięcie fragmentu przyczepu, na którym widoczne są zmiany. Na operowany obszar, w celu usztywnienia i podtrzymania efektu, zakłada się gips na okres 2 tygodni. Upływ kolejnych 2 tygodni, czyli łącznie miesiąca, to zwykle wystarczający czas, by wdrażać już usprawnianie ręki tenisisty, obejmujące m.in. rozciąganie prostowników nadgarstka.
Najnowsze komentarze