Początku osteopatii miały miejsce ponad 100 lat temu w Stanach Zjednoczonych. Jest to metoda, której twórcą był lekarz Andrew Taylor Still wątpiący w efektywność ówczesnych sposobów leczenia, które nie pozwoliły na wyleczenie jego bliskich z zapalenia opon mózgowych. Zacząć swoje badania nad anatomią i biomechaniką, które były podstawą nowo stworzonego systemu medycznego, który podjąć się leczenia patologii narządów ruchu.

Na czym polega osteopatia?

Osteopatia polega na holistycznym przekonaniu, że ludzki organizm tworzy jedną całość, a nie jedynie pojedyncze i samodzielne działające narządy. Nie popiera stosowania wąskich specjalizacji w leczeniu, gdyż według tej terapii takie działanie nie przyniesie pożądanych efektów. Osteopatia nie skupia się tylko i wyłącznie na danych objawach, a na całej kondycji pacjenta, wraz ze stanem układu nerwowego. W tym systemie terapeutycznym dużą wagę przykłada się do układu odpornościowego, gdyż to właśnie on odpowiada za samoleczenie i samoregulację organizmu, a ciało człowieka jest więc w stanie ulec wyzdrowieniu bez pomocy środków farmakologicznych czy ingerencji chirurgicznej.

 

Czym się dokładnie zajmuje Osteopata?

 

Osteopata zajmuje się leczeniem człowieka, a nie samego schorzenia. Jego celem jest pomoc pacjentowi w przypadku dysfunkcji somatycznych, które są zmianami w ruchomości w tkankach. Przez te dysfunkcje dochodzi do nieprawidłowego działania oraz poruszania się: stawów, powięzi, wiązadeł, membrany, mięśni czy kości. Przez co pojawia się nieodpowiednia gospodarka limfą, płynem mózgowo-rdzenioweym czy krwią. Przez ten fakt pacjent odczuwa dolegliwości bólowe. Osteopatia powstała w roku 1874 właśnie wtedy rozpoczęto leczenie manualne. Jest to medota niekonwencjonalna, jednakże charakteryzuje się dużą skutecznością. Jej podstawą jest przede wszystkim twierdzenie, że organizm może poprawnie funkcjonować tylko wtedy, gdy uzyska równowagę między ciałem, psychiką i umysłem. Założycielem pierwszej szkoły osteopatii w 1892 roku był Andrew Taylor Still . Aktualnie jest to bardzo doceniana metoda leczenia i często wybierana przez pacjentów z różnymi schorzeniami. Osteopata w każdym przypadku jest lekarzem albo fizjoterapeutą, ukończył 5 letnie studia podyplomowe właśnie w tym zakresie, jest to więc osoba z odpowiednią wiedzą i kwalifikacjami.

Najbardziej znane techniki osteopatyczne

Manipulacja stawowa

Jest to technika zaliczana do sposobów bezpośrednich, a jej głównym celem jest wpłynięcie na polepszenie zdiagnozowanej dysfunkcji stawowej. Wykorzystuje się ją po tym, kiedy lekarz zdiagnozuje dysfunkcję, a wraz z nią uciążliwe objawy. Celem tej terapii jest obniżenie ciśnienia w jamie stawowej, przez użycie właściwej prędkości wykonania manipulacji. Terapeuta wpływa na ustawienie w stanie, przez przyłożenie siły przy zastosowaniu właściwej dźwigni do kości, dzięki temu działa na wybrany staw albo na wybrany poziom kręgosłupa. Specjalista wprowadza ustawienie stawu do zakresu, przez co następuje zablokowanie jego ruchomości i osiąga się pozycję do pchnięcia końcowego, przez co staw się uwalnia. Podczas pchnięcia końcowego nieraz osoba na której wykonuje się zabieg, może usłyszeć specyficzny odgłos, jednak nie zależy od niego skuteczność manipulacji stawowej i jest on bez znaczenia. Jeśli pacjent cierpiał właśnie na zablokowany staw, odczuje on po przeprowadzeniu manipulacji widoczną ulgę i poprawę swojego stanu. Jeśli jednak nieprawidłowość jest o wiele bardziej zaawansowana wówczas trzeba będzie zastosować jeszcze inną terapię. Technika manipulacji stawowej jest bardzo dobrze znana również terapeutom manualnym, fizjoterapeutom czy chiropraktykom. Metoda ta powinna być stosowana jedynie przez doświadczone osoby, które posiadają niezbędną wiedzą do przeprowadzenia manipulacji stawowej w sposób prawidłowy.

Mobilizacja stawów

Inny technika tak samo zaliczana do tych bezpośrednich. Przeprowadza się ją, aby poprawić wykrytą nieprawidłowość. Mobilizacja stawów przypomina nieco użytym ułożeniem oraz pozycją technikę manipulacyjną. Specjalista chce osiągnąć pozycję końcową zakresu ruchu translatorycznego w sposób pasywny, bez udziały siły pacjenta. Taki ruch nazywany jest również grą stawową, jest to dosyć unikalna ruchomość partnerów stawowych względem siebie. Nie zmienia ona swojego kąta ułożenia w danym stawie. Ruchem określa się trakcję czy ślizg. Na etapie końcowym tej metody nie zauważalny jest etap przyspieszenia czy też pchnięcia. Części znajdujące się w stawie zostają w tym że zakresie przez określony czas, a jego długość zależy przede wszystkim od zamierzonego celu jaki się chce osiągnąć.

Technika energii mięśniowej

Inna popularna technika bezpośrednia, która ma także polepszyć zakres ruchomości a stawie albo w wybranym odcinku kręgosłupa. Przez jej przeprowadzenia można osiągnąć zmniejszenie napięcia mięśni, dzięki czemu pacjent może odczuć zmniejszenie się uciążliwego bólu. W tej metodzie bardzo ważna jest odpowiednia współpraca pomiędzy pacjentem a osteopatą, oraz samo nastawienie pacjenta. Pacjent musi w sposób aktywny napinać swoje mięśnie. Aby uzyskać pożądaną pozycję, terapeutyczną na barierze zakresu ruchomości pacjent musi zbudować izometryczne napięcie mięśni, nie wykonując ruchu przeciwko manualnemu oporowi terapeuty, w kierunku przeciwnym do ograniczenia. Kiedy zostanie wykonana dana seria napięć, wówczas specjalista będzie szukał nowej bariery w zakresie ruchu i będzie go w sposób stopniowy i regularny zwiększał., jednak w taki sposób aby pacjent nie odczuł zbyt dużego dyskomfortu.

W jaki sposób przebiega badanie osteopatyczne?

Na samum początku osteopata oceni pacjenta, weźmie pod uwagę jego sposób poruszania się, mimikę twarzy i emocje. Następnie wykona on badania podmiotowe, dzięki czemu będzie mógł określić przyczyny dolegliwości bólowych, ograniczeń ruchowych, a także wszystkich innych zaburzeń funkcjonowania organizmu pacjenta. Podstawowe badania, jakie wykona specjalista to przede wszystkim:

• analiza wyników specjalistycznych badań podmiotowych
• badania palpacyjne, neurologiczne i ortopedyczne
• testy funkcjonalne sprawdzające fizjologiczne odruchy ścięgnisto- mięszniowe oraz reakcje organizmu na dane bodźce
• wywiad obejmujący okoliczności występowania bólu, styl prowadzonego życia i rodzaj wykonywanej pracy.

Badanie osteopatyczne ma przede wszystkim na celu odnalezienie lezji osteopatycznej, czyli takiego rejonu funkcjonowania organizmu, który stał się dysfunkcyjny i wymaga leczenia.

Jakie dolegliwości mogą być leczone przez osteopatę?

• depresje
• ADHD
• zastoje limfatyczne
• rwa kulszowa
• naciągnięcia oraz skręcenia
• bóle kręgosłupa
• bóle mięśni oraz stawów
• bóle głowy oraz migreny
• fibromialgia
• astma
• zapalenie zatok
• urazy sportowe czy komunikacyjne
• dolegliwości lub choroby trzewne
• ciąża (bóle pachwiny, bóle pleców, przygotowanie do porodu, obrzęk nóg, pomoc w powrocie do codziennej aktywności po porodzie naturalnym albo cesarskim cięciu)
• częste przeziębienia
• obniżenia odporności
• bóle gardła
• występowanie specyficznych dolegliwości u dzieci (zaburzony odruch ssania, opóźniony rozwój, trudności z karmieniem, wymioty, kolki, częste zapalenia ucha)

Do osteopaty mogą trafić właściwie pacjenci w każdym wieku, mogą to być niemowlęcia, osoby dorosłe, a także te w zaawansowanym wieku. Ilość lat nie jest żadną przeszkodą do zastosowania procesu leczenia. Pacjent może zauważyć widoczne rezultaty leczenia już po paru wizytach, jednakże efekty zależą w dużej mierze od zaawansowania problemu i jego stanu organizmu, nastawienia psychicznego, wieku i stylu życia. Jest to więc kwestia indywidualna, bardzo ważne jest jednak to, aby pacjent współpracował z terapeutą. Osteopata odbiera ciało pacjenta w sposób holistyczny, w przypadku kiedy nie może w żaden sposób poprawić jego układ ruchu i stan narządów wewnętrznych, wówczas skieruje go do właściwego specjalisty. Może to być na przykład dietetyk, gdyż dieta pacjenta wpływa na pracę układu pokarmowego, albo okulista, gdyż przez zaburzony wzrok pacjent może mieć problemy z kręgosłupem.

Czy osteopata jest w stanie wyczuć pod swoimi palcami napięcia, których pacjent póki co nie odczuwał?

Tak, może. Z tego względu istotna jest sama profilaktyka. Niekiedy można przeciwstawić się powstałym w przyszłości dolegliwościom i je za w czasu zablokować. Na co dzień jesteśmy narażeni na wiele bodźców, intensywny tryb życia, duży stres, męcząca praca, hałas, ekrany telewizorów i monitorów. To wszystko w jakiś sposób na nas wpływa, niekiedy również w niekorzystny sposób oddziałuje na nasz układ nerwowy. Przez niekorzystny wpływ tych czynników ludzie mogą odczuwać brak chęci do działania, znaczny spadek energii i apatię. Wszystko to przez przebodźcowanie organizmu.

Jakie są zalety zabiegów osteopatycznych?

Przede wszystkim warto pamiętać o tym, że są to zabiegu nieinwazyjne i bezbolesne. Pacjent nie musi więc przechodzić okresów rekonwalescencji i może od razu po zastosowanej technice wrócić do swoich codziennych czynności. Techniki osteopatyczne można zastosować także w stanach ostrych oraz przewlekłych, gdzie mogą zmniejszyć doskwierający ból. Niekiedy są również sposobem na ograniczenia czy wyeliminowanie podawania leków, czy suplementów diety. Co ważne, choroby oraz towarzyszące im dolegliwości nie są jedynie tłumione, a całkowicie usuwane.

 Dlaczego warto udać się na wizytę do osteopaty?

Warto pamiętać o tym, że tradycja leczenia manualnego sięga ponad 100 lat. Ceniona jest w wielu krajach i jest niezwykle pomocna do diagnozowania a zarazem leczenia pewnych schorzeń. Osteopatia polecana jest osobom, które borykają się z różnymi zaburzeniami funkcjonowania organizmu. Umożliwia ona odpowiednio wczesną diagnozę. Zaletą osteopatii jest to, że świetnie współpracuje z tradycyjnym leczeniem, wspomaga terapię farmakologiczną czy zabiegi chirurgiczne. Terapia ta może powstrzymać dalsze postępowanie schorzenia w układzie ruchu, warto więc wybrać zaufanego osteopatę, a także udawać się do niego profilaktycznie, aby usunąć nawet te nieodczuwalne napięcia. Osteopata jest niezwykle pomocny zwłaszcza w przypadku chorób żylakowych i przy puchnięciu nóg. Pomoże także pacjentowi z migrenami głowy, szumami usznymi, zawrotami i napadami bólu.